Aktualności

Koncepcja i pierwsza wzmianka o karcie płatniczej pojawiła się już w 1888 r. w powieści Edwarda Bellamy „Looking Backword”, której bohater budzi się w 2000 roku. Wtedy nikt nie brał na poważnie sugestii autora, podchodząc z ogromnym dystansem i przymrużeniem oka do jego wizji w stylu sience-fiction….
Tymczasem już na początku XX wieku myśl ta znalazła rację bytu i jest wykorzystywana do dnia dzisiejszego. Karty płatnicze pojawiły się w Stanach Zjednoczonych. Pierwsza została wydana w 1921r.  przez Western Union. Początkowo były wykonane z metalu.  Wydawano je klientom przez sieci sklepów, hoteli oraz stacji benzynowych. Upoważniały one klientów do zakupów wyłącznie na kredyt i działały jedynie w punktach handlowych swojego wystawcy.

Rok 1949 stanowił przełom. Wówczas biznesmen Frank McNamara zaprosił kilku przyjaciół do restauracji, a gdy chciał uregulować rachunek, zorientował się, że nie ma przy sobie gotówki. Żona uratowała go z kłopotu, a on na przyszłość postanowił nigdy nie znaleźć się w podobnej sytuacji. W ten sposób narodził się w jego głowie pomysł, by stworzyć pierwszą kartę płatniczą, z którą po dziś dzień mamy do czynienia. Rok później założył firmę Diners Club.  Diners Club to pierwsza z wielkich firm kredytowych, która tak naprawdę zapoczątkowała ich rozwój. Diners Club korzystał początkowo z kartoników z nazwiskiem.
W 1958 roku wydawanie swojej karty rozpoczęła również firma American Express. To niezwykle istotny moment w historii, bowiem American Express wprowadziło na rynek karty plastikowe.

W raz z rozwojem pierwszych kart pojawiły się urządzenia do ich akceptacji. Początkowo były bardzo prymitywne, sprawiały wiele kłopotów. Końcem 1950 roku powstał prototyp dla dzisiejszego terminala płatniczego. Był to ręcznie obsługiwany powielacz, tzw. „Zig-zap” „żelazko”, imprinter.
Służył on do kopiowania z karty wypukle nadrukowanych danych. Możliwe było to dzięki specjalne przeznaczonej do tego kalce. Proces płatności wymagał umieszczenia karty w powielaczu, przykrycia go paragonem z kalką i dwukrotnego przeciągnięcia powielacza, tym samym utrwalając dane na rachunku. Następnie należało ręcznie uzupełnić rachunek o poszczególne towary, usługi  oraz ceny. Rachunek był podpisywany przez klienta, a sprzedawca sprawdzał, czy podpis jest zgodny z widniejącym na odwrocie karty. Następnie sprzedawca musiał dostarczyć takie „potwierdzeni” do banku, by otrzymać swoją należność.

W Polsce pierwsze transakcje bezgotówkowe miały miejsce w latach 60. Karty posiadali wtedy głównie cudzoziemcy, a pierwsze „żelazka” pojawiły się w hotelach, ekskluzywnych restauracjach, Baltonie czy w Pewexie. Jedynym agentem do obsługi kat było Polskie Biuro Podróży Orbis zajmujące się autoryzacją i rozliczaniem transakcji.

Kolejny przełom to umieszczenie paska magnetycznego ma karcie – który pomagał w jej weryfikacji. Doszło do tego w 1972 roku, a pomysłodawcą był właściciel BankAmericard. Pozwoliło to na szybsze i bezpieczniejsze odczytywanie informacji z karty i doprowadziło do powstania pierwszych elektronicznych terminali płatniczych. Następnie pojawiły się karty chipowe.

Firma Diners Club International, która zapoczątkowała erę kart płatniczych istnieje do dnia dzisiejszego.